جمنا و منطق رقابت درون گفتماني کانديداهاي جريان اصولگرايي

به گزارش پايگاه خبري تحليلي فرزانگان اميدوار به نقل از الف/عماد راد:مسائل کشور، طيف گسترده اي از موضوعات را در بر مي گيرد. طبعا براي مديريت انواع مسائل به ظرفيت هاي گوناگوني نياز است. هر يک کانديداهاي جريان اصولگرايي در بخشي فعال بوده و داراي برنامه و ظرفيت هاي اجرايي خاصي هستند. همچنين برند شخصي هر يک از آن ها در حوزه اي از جامعه نفوذ دارد. مثلا آقاي حاج بابايي تجربياشان در حوزه آموزش و پرورش و بودجه ريزي و ساختار نظام حقوق و دستمزد است و طبعا در اين حوزه ها داراي برنامه و راهکارهاي کارشناسي و عملياتي هستند و حوزه نفوذ برند شخصي ايشان نيز حوزه وزارت آموزش و پرورش است. لذا بايد از سابقه و ظرفيت راي آوري هر کدام از کانديداها در حوزه اثر خاص خودشان براي نقد وضعيت موجود و ارائه طرح ها و برنامه هاي تحول‌گرا استفاده کرد.

در انتخابات رياست جمهوري 2008 آمريکا، حزب دموکرات دو کانديدا داشت، هيلاري کلينتون و باراک اوباما. اين دو ماه ها قبل از معرفي کانديداي حزب، به تبليغات، ارائه برنامه ها و مناظره هاي داغ درون حزبي مشغول بودند. اين رقابت موجب مي شد که حزب دموکرات فرصت داشته باشد، بازخورد مردم را نسبت به برنامه ها و شعارهاي انتخاباتي هر دو کانديدايش بسنجد و براساس ميزان جلب نظر مشتريان، در بازار انتخابات رياست جمهوري، کالاي نهايي که همانا شعارها و وعده‌هاي اميدبخش و جذاب است را، آماده، اصلاح و ارائه کند. اين بازخوردها فقط و فقط در مورد انتخابات پيش رو موضوعيت داشت، تا آنجا که سياه بودن رنگ پوست اوباما، يک شاخصه فعال‌کننده ظرفيت راي بخشي از بازار راي انتخابات رياست جمهوري 2008 آمريکا تشخيص داده شد.

چنان که مي‌دانيد پس از انتخاب شدن اوباما به عنوان رييس جمهور، مديريت وزارت امورخارجه به عنوان مهمترين نقش در دولت آمريکا، به هيلاري کلينتون سپرده شد. رقابت درون گفتماني به اين معناست که کدام يک از کانديداهاي اصولگرا، در عرصه همين انتخابات پيش رو حرف‌هاي جذاب‌تري براي جامعه امروز با شرايط خاص خودش دارد و از قدرت بيان و اقناع بهتري نسبت به ديگر کانديدا برخوردار هستند. و ساختار جبهه بايد بتواند همه کانديداها را اقناع کند که از ظرفيت هاي خودشان به نفع يک کانديدا استفاده کنند و در واقع در قالب يک تيم به رهبري يک فرد وارد بازار انتخابات شوند. همچنين فرد منتخب را موظف کند که پس از پيروزي در انتخابات، از همه ظرفيت موجود در جبهه، استفاده نمايد. شيوه و ساختار تعامل جمنا و دولت منتخب، به عنوان همراه و ناظر در پيشبرد برنامه‌ها دولت منتخب از مهمترين مسائلي است که بايد به آن انديشيده شود.

با تشکيل مجمع سه هزار نفري جهبه جمنا، سوت آغاز رقابت هاي انتخابات رياست جمهوري 96 به صدا درآمد. بوي اين رقابت را مي توان آشکارا از سخنراني هاي تند و سريالي حسن روحاني، رييس جمهور مستقر فعلي در چند روز گذشته استشمام کرد. رييس جمهوري که تا همين چند هفته پيش خود را يکه تاز انتخابات خرداد 96 و بي رقيب مي پنداشت و از اين روي، خيلي به بررسي دقيق کارنامه دوره چهارساله اش اهتمام نداشت.

از منظر نگارنده، در کارنامه دولت يازدهم، جز برجام، تلاش عمده ديگري براي ارزيابي ديده نمي شود. شايد مهمترين اشتباه استراتژيک روحاني در دولت يازدهم را، حواله کردن تمامي مطالبات مردم به پرونده برجام دانست، پرونده اي که حتي اگر هنوز از نظر خود روحاني، منافعي براي کشور ايجاد کرده باشد، قطعا در حد انتظاراتي که جامعه از آن داشت، ظاهر نشده است. انتظاراتي که خود روحاني براي مردم ايجاد کرد، اکنون، بزرگترين نقطه ضعف در ارزيابي برجام است. حال آنکه، خود برجام مهمترين دستاورد دولت در کارنامه چهارساله‌اش مي باشد و دولت در زمينه هاي ديگر مانند مسکن، اشتغال و غيره تقريبا هيچ طرح و برنامه عملياتي ارائه نکرده است و اکنون جز شعارهاي کلي و طرح هاي اجرا نشده، مطاعي براي عرضه در بازار انتخابات خرداد 96 ندارد. و اين همه در حاليست که مردم در چند سال گذشته فشارهاي اقتصادي زيادي را تحمل کرده اند.

به عنوان مثال، مسئله بيکاري، به يکي از بحران خيزترين حوزه هاي اقتصادي و اجتماعي تبديل شده است. لذا به نظر مي رسد عمده راي منفي حسن روحاني در انتخابات پيش رو در سبد ناکارآمدي و رکود قرار گرفته‌است و پيروز انتخابات بعدي کسي است که اين سبد راي را به نفع خويش فعال کند و بتواند جامعه را به ايجاد پويايي اقتصادي و به حرکت درآوردن چرخ‌هاي اقتصاد اميدوار کند. اميدي هرچند قلب‌هاي مردم را حرارت خواهد بخشيد اما تحقق آن  جز با برنامه‌ريزي و تلاش گسترده و مستمر ممکن نخواهد بود.